سال ها قبل که تازه وارد صنعت شدم و شروع به کار کردم یکی از عاداتم این بود که پیگیر آدم های خبره و به عبارتی متخصص می شدم. یکی از این آدم ها که درس خیلی مهمی ازش یاد گرفتم آقای مهندسی بود که متخصص مکانیک از شرکت رنو و مسلط به دو زبان و خلاصه یه خبره بود.

اون روزها من کارشناس کنترل پروژه بودم و به این واسطه برای بروزآوری فعالیت های پروژه هفته ای یکبار کنار دستش و پای صحبتش به صورت من و خودش و یا جلسات پیگیری پروژه می نشستم. یه چیزی که همیشه گوشه ی ذهنم تکرار می شد این بود که تو جلسات پیگیری این آدم همیشه سرخ می شد و توی اون بی نظمی نمی تونست از پس خودش بربیاد و از حق و وظایف نانوشته و درهم و برهم خودش دفاع کنه. حالا برعکس اون یه مدیر دیگه ...

خلاصه روز موعود رسید و آقای مهندس قصد رفتن از اون مجموعه رو کرد و من با حال و هوای اون روزها رفتم و ازش خواستم یه چیزی به یادگار بهم بده و ایشون اون تاب ناب رو بهم داد.

آدم 90 تا دانش داشته باشه و 10 تا قدرت ارائه ، باخته در مقابل آدمی که 90 تا قدرت ارائه داره  و 10 تا دانش.

اون روز بود که فهمیدم تسلط کلامی، قدرت سخنوری، ارتباط، تاثیرگذاری و متقاعدسازی همون پشتوانه ای هست که دانش من بهش نیاز داره.