تجربه های کاری تو شرکت هایی که کار کردم منو یاد خیاطی میندازه که پرو میکنه، اصلاح میکنه، پرو میکنه و... یکی از این پروها رو وقتی که از اولین شرکتی که کار می کردم به جای دوم منتقل شدم دیدم. البته که تئوری و عمل فاصله زیادی از هم داشت و منم دیده بودم.

یکی از اون ها خداحافظی افراد با مجموعه بود. شخص صبح می اومد شرکت، اجازه نمی دادند بیاد تو، می گفتن خداحافظ. بارها دیده بودم. روش های دیگه ای رو خونده بودم ولی خب این جا اینطوری بود. از چند تا جای دیگه هم خبر گرفتم و دیدم همینطوره.

تو دومین شرکت این شکلی نبود. از قبل، نامه تشکر از زحمات میزدند و توضیح می دادند علت خداحافظی رو و یه جلسه هم میزاشتن به اسم تودیع. جلسه مهربانی بود. ذکر اشتباه یا مسئله. آخرش موقع خداحافظی یه لبخند بود و کلاه و قاضی و راه.

تاب ناب من این حقیقت هست، اون جا که مدیر یک دقیقه ای توبیخ میکنه اونم توبیخ یک دقیقه ای . جنسش صراحت عملکرد، توبیخ، بیان احساس، سکوت +++ مهربانی، احساس ارزشمندی، تاکید به خوب بودن و پایان خوش.